The third chapter

   Promienie słoneczne wlatywały przez moje okno

do pokoju i oślepiały mnie niemiłosiernie. Był ciepły

sobotni poranek. Za oknem dało się słyszeć śpiewy

ptaków oraz dzieci sąsiada bawiące się w ogrodzie.

Zerknęłam na budzik, który leżał na komodzie obok

lampki nocnej. Było już po 11. Wow. Rzadko

zdarzało się, że budziłam się tak późno. Byłam raczej

rannym ptaszkiem i nie lubiłam tak długo spać.

Ziewnęłam i przeciągnęłam się na łóżku po czym zdjęłam

z siebie kołderkę w różne kolorowe kwiaciaste wzorki

Bardzo lubiłam tę pościel.

- Aaaayy...-Wstałam zamknęłam oczy i jeszcze raz się

przeciągnęłam.'' No Laurel. Czas było by się ogarnąć.''

Podeszłam do szafki z ubraniami i wzięłam z niej

Ulubioną luźną siwą koszulkę na ramiączkach z

napisem ''FREE HUGS'', jeansowe krótkie spodenki i

koronkowa bieliznę. Zamknęłam drzwiczki od

szafy i spojrzałam niżej na półkę, na której stały różne

pamiątki ważnych dla mnie, ale najważniejszą z nich

była mała figurka aniołka stojąca na środku. Dostałam

ją od Justina na moje 8 urodziny. Przypomniały mi się

jego słowa, które powiedział mi tego dnia :

''Laurel twój anioł stróż

zawsze będzie cię chronił''

W tym samym momencie przypomniałam sobie o tym

co się wydarzyło wczoraj, a raczej co się nie wydarzyło.

Położyłam się s powrotem na moim jedwabiście miękkim

łóżku. Zamknęłam oczy i zaczęłam rozmyślać nad

wczorajszą sytuacją. Co było by gdyby mnie pocałował.

Co było by gdyby nam tak bezczelnie nie przeszkodzono.

Ciekawa jak całuje. Zaczęła mi się przypominać jego

niebezpieczna bliskość, jego jego piękne oczy. Z bliska

były o wiele, wiele piękniejsze. Jego wydajne usta, jego

miętowy oddech, hmm... pewnie żuł gumę.

TRAAA!!!- wystraszona zerwałam się na równe nogi.

Ze dworu słychać było trzask bijącego szkła. Biegiem

podeszłam pod okno i podniosłam całkowicie roletę.

Dzieciaki z sąsiedztwa zbiły szybę grając w piłką.

Uuu... współczuję tym bliźniakom. Mają niezbyt

wyrozumiałego ojca. Nieraz słyszałam krzyki i płacze

tej dwójki. Czasem mnie się to wydawało dziwne bo

ich tata był policjantem. No nic idę wziąć prysznic.

Już wyszłam z łazienki i schodziłam po schodach.

Przeszłam przez korytarz i weszłam do kuchni. W

powietrzu czułam zapach świeżo parzonej kawy.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry.- opowiedzieli mi rodzice nie zwracając

na mnie uwagi

- Co jest na śniadanie?

- To co widzisz w lodówce.- zerknęła mama na mnie

kończąc swoją kanapkę z ogórkiem, rzodkiewką i

szynką.

- Aha - otworzyłam drzwiczki lodówki i pierwsze

co mi się rzuciło w oczy było mleko i żółty ser.- A jest

może kakao?

-Sprawdź sobie w szafce i zamykaj lodówkę bo się

popsuje.

Dzięki za pomoc MAMO. Wyciągnęłam produkty

z lodówki i ją zamknęłam. Następnie podeszłam do

półki z przyprawami, mąkom i innymi produktami

spożywczymi. Zaczęłam szperać po szafce.

- Mamo nie ma go tu.

- Musi być. Ostatnio kupiłam nowe pudełko.

- No ale nie ma- na te słowa mama westchnęła

ciężko i podeszła. przestawiła kilka torebek z

różnymi produktami i znalazła. Znajdowała się w

samym rogu.

- I co nie ma? - zapytała. Na jej słowa tak mi się

zrobiło głupio.

- Przepraszam. To dlatego, że jestem niska, a torebka

z kakaem znajdowała się na górnej półce. - broniłam

się. Mama usiadła i dopiła swoją kawę, a ja szykowałam

sobie śniadanie.

   Po zjedzonym posiłku poszłam do swojego pokoju

odpocząć chwilę zanim wybiorę się z Katy nad wodę.

Właśnie! W czym ja pójdę? Muszę naszykować jakiś

strój. Otworzyłam górną szufladę mojej

komody, w której znajdowały się biustonosze i zaczęłam

szperać po niej na samym dnie moim oczom ukazały

się 3 stroje kąpielowe. Wyciągnęłam je i rzuciłam na

nie pościelone łóżko. Hmmm... Później się je złoży.

Dwa stroje stroje były dwu częściowe, a jeden

jedno częściowy. Chyba by mnie pojebało gdybym go

założyła. Automatycznie wrzuciłam go do szafki.

Został mi do wyboru jeden albo drugi. Wole błękitny

niż zielony wiec go wybrałam. Dobra stój już mam.

Poszłam się przebrać ba zaraz przyjedzie Katy.

Schodziłam na dół po drewnianych zakręconych

schodach, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. To na pewno

była ona. Byłam już przy drzwiach. Pociągnęłam

klamkę i je otworzyłam. W nich stała Katy bawiąca się

Rufusem - moim owczarkiem niemieckim. Bardzo

kocham wszystkie psy zwłaszcza te większe obronne

typu owczarki, labradory, husky i inne. Rufus uwielbiał

kiedy Katy do nas przychodziła. Zawsze się cieszył na

jej widok.

- Hej.

- Hejka skarbie. Już gotowa?

- Poczekaj chwile tylko mamie powiem, że już

jedziemy. Ok?

- No spoko. Pójdę z tobą.

Cała rodzina odpoczywała przed telewizorem.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry.

- Mamo, to my już idziemy.

- Dobrze. Udanej zabawy. - odparła - Tylko się nie

utopcie. - dodała z uśmiechem na co ja przewróciłam

oczyma.

- No dobrze. Aż takie gamoniem to ja nie jestem.

Idziemy pa.- w tym momencie przypomniało mnie

się jak ja miałam 7 lat topiłam się. Na szczęście

tata Justina uratował mnie.

- Do widzenia.

- Po co mówiłaś '' do widzenia'' jak prawie co

mówiłaś ''dzień dobry''? - rzuciłam jej pytające

spojrzenie lekko się uśmiechając.

- No wiesz, trzeba być kulturalnym trzeba, a po

drugie masz fajnego brata.- uśmiechnęła się

głupkowato.

- A po trzecie on nie jest głuchy i nas słyszy.

- O cholera.- Katy zrobiła zaskoczone oczy,  a

otwarte usta w kształcie litery ''o'' zakryła rękom.

- Hyh. Może chodźmy już zanim znowu coś głupiego

wypalisz.

- To nie było głupie. To była prawda. - usłyszałyśmy

jakiś męski głos. To był głos Logana. Oparty o ścianę

słuchał naszych rozmów. Miał zalotne spojrzenie w

stronę Katy.

- Ty nas nie podsłuchu, a ty choć.

- Ja was nie podsłuchuje. Po prostu was w całym domu

słychać - znowu to zrobił uśmiechnął się ty idiotycznym

uśmieszkiem. Rzuciłam mu wściekłe spojrzenie i

wyszłyśmy.

- Pa dziewczyny.

 Byłyśmy już na dworze. Było bardo gorąco. Nie

wiem do 30 stopni Celsjusza.

- Idę po rower, a ty już pomału jedź. Ja cię do gonie.

- Okej.

   Już byłyśmy na miejscu. Objechałyśmy dookoła

staw by znaleźć jak najlepsze miejsce na wypoczynek.

- Ej tam jest fajne miejsce. - Katy wskazała palcem na

piaszczysty brzeg, wokoło którego było wiele krzaków.

Niedaleko niej skakali do wody jacyś chłopcy.

Jak dojechaliśmy do tego miejsca ta ''plaża'' była jeszcze

bardziej urocza. Szybko zrzuciłyśmy z siebie zbędne

ubrania i wskoczyłyśmy do wody. Mój tata zawsze

mówił, że zanim wejdziemy do wody trzeba się zawsze

obmyć, zanurzyć się całym od stóp do głów,

przeżegnać i dopiero można pływać. Ona też tak robiła.

- Ale ta woda jest super, taka ciepła.

- Idź tam dalej.- wskazałam na głębszy teren - to jest

gliniany staw więc woda całkowicie się nie nagrzeje.

Nie powinniśmy się tutaj kąpać, bo zimna woda miesza się

gwałtownie z ciepłą woda tworząc wir, który może cię

wciągnąć.

- Kujon - zachichotała, położyła się na wodzie i zaczęła

dryfować na tafli wody. Jak ona to robi? Ja tak nie potrafię.

Za każdym razem szłam na dno jak Titanic.

- Umiesz tak?- zrobiła minę jak u kaczuszki na co ja jej

opowiedziałam wodą. Zamachnęłam się i uderzyłam z

całej siły w wodę obryzgując ją.

- A tak umiesz? -zapytałam się szczerząc i śmiejąc się.

- Naprawdę chcesz tego? - zapytała ze sztuczną groźba w

głosie.

- No dalej, przegrasz! - próbowałam ją sprowokować i

chyba to mi się udało, bo zanurkowała i w mgnieniu

oka była przy mnie. Złapała mnie za nogi i próbowała

mnie przewrócić. Udało jej się to. Teraz byłam już pod

taflą wody. Zanurzyłam się cała. Katy w końcu brakło

powietrza i wynurzyła się. Wtedy się wyskoczyłam i ją

opryskałam. Cała bitwa trwała 2 może 3 minuty. Nagle

brzegu od strony usłyszałam dźwięk dzwonka

telefonicznego. To był mój iPhone

-Dokąd idziesz? - zapytała gdy ja wychodziłam by go

odebrać.

- Ktoś do mnie dzwoni.

- Pewnie Justin chyba ze masz jakiegoś innego- obstawiła

Katy.

- Nie jestem z nim i z żadnym innym. Przestań już.

- I kto to? - zapytała powtarzając się.

- Justin.

- Haa! Zgadłam. - Przewróciłam oczami. Nacisnęłam

kciukiem zieloną słuchawkę.

- Hallo?

- Laurel?

- Cześć Justin.

- Hejka. Co tam?

- No wiesz słońce, gorączka , a ja z Katy nad stawem

jesteśmy. Opalamy się pływamy i urządzamy sobie

bitwy wodne. - z uśmiechem na twarzy czekałam

na to kiedy coś odpowie i kiedy usłyszę jego perfekcyjny,

anielski, lekko zachrypnięty głos.

- Szkoda ze nie jestem z wami. Też bym się z wami tak

pobił.

- Heh... rzeczywiście szkoda. A ty co robisz?

- Z kumplem nad jakimś jeziorem jestem. Nie wiem gdzie.

- Z jakim ?

- Z Ryanem.

- Aham... pozdrów go ode mnie. Justin nie odpowiadał, ale

w słuchawce było słychać jego stłumiony głos. Rozmawiał

z kimś. Pewnie przekazuje moje pozdrowienia.

- A ty masz pozdrowienia od niego.

- Ej, jeżeli chodzi o jutro to o której mogę o ciebie

przyjechać?

- Hmmm... O której chcesz.

- Noo to jaa będę o siódmej pod twoim domem czekać.

Mówiłem ci już, że mam prawo jazdy i własne autko - na

te słowa przewróciłam w

jego głosie dało się słyszeć dumę, że pierwszy w klasie

ma samochód. Lepiej żeby się nie zabił jeżdżąc nim.

Co ja wygaduje?! Czemu miałby się zabić? ja to też mam

pomysły.

- Mnie pasuje.

- A i jeszcze nie pojedziemy do kina. Nie gniewasz?

- A gdzie pojedziemy?

- A to już niespodzianka.- roześmiał się - I przez całą

drogą zawiąże ci oczy.

- Co?! - spoważniałam na te słowa.

- Niespodzianka to niespodzianka. Ja już kończę później

zadzwonię. Pa

- Pa. - Justin się rozłączył.

Odłożyłam telefon na suchym ręczniku, i podeszłam do

Katy, która stała w wodzie do kola.

- Hej, i co tam Justin mówił?

- A nic ciekawego.

- Taa, nic ciekawego - Katy przymrużyła oczy skrzywiła

usta i kiwała głowom.

- Masz pozdrowienia od Justina i Ryana - próbowałam

zmienić temat.

-Aww, jak słodko- zachichotała potrzyma złapała mnie za

rękę w głąb stawu.

   Tego dnia słońce rzeczywiście przygrzewało i to

mocno. Na niebie nie było ani jednej chmury, a krzewy

i drzewa dawały naprawdę mało cienia.

- Ej Laurel tam ktoś jest- Katy wskazała na

drzewo, na którym rzeczywiście ktoś stał. To jakiś człowiek.

Obserwował nas.

- Ej on nas obserwuje.- szepnęłam.

On nagle zeskoczył z gałęzi do wody. Nigdzie go nie było.

Nie było go widać w wodzie. Może on się topi. Podeszłyśmy

Bliżej brzegu i obserwowaliśmy czy coś się porusza w

wodzie, choćby najmniejszy ruch. Nic. Jag by się rozpłyną.

- Może on się utopił- rzuciłam pierwszą swoją myśl.

- Tak szybko?

Nagle z nad tafli wody 5 metrów od nas wyłonił się.

- Ty suko! Idziesz ze mną!

***

Nie wiem ten jbff jest beznadziejny

rozdział ten jest znacznie dłuższy od ostatniego

Jeśli jest coś nie tak z pisaniem to proszę informować mnie

o moich błędach (nie chodzi mi o ortograficzne tylko o takie

jakie popełniłam w poprzednim rozdziale)

wiecie człowiek uchy się na błędach i dziękuje tym osobom

które mnie poinformowały o moich poprzednich błędach 

mam nadzieje ze wam się spodoba

następny rozdział wydam za tydzień

bo jadę na wakacje do babci 

 I PROSZĘ WAS O KOMENTOWANIE

a jeśli pod tym rozdziałem nie będzie 

minimum 10 komentarzy to nie wydam 

następnego rozdziału ;P

może to was skłoni do komentowania XD

JESZCZE RAZ 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ