The second chapter

   Byłam już przed wejściem do szkoły.

Przekroczyłam próg i szłam przez

korytarz w stronę mojej szafki, która

znajdowała się w szatni. Obok szafki

stała Katy - jedna z najlepszych

przyjaciółek na całym bożym świecie

 - Hej kochana.- podeszła do

mnie i przytuliła na powitanie.

- Co tam?

- A nic ciekawego - ubrałam buty

- Choć już, bo się jeszcze spóźnimy.

   Na pierwszej lekcji mieliśmy

biologię. Nauczycielka miała przynieść

mikroskopy i mały być prace w

grupach, ale jędza zapomniała wziąć

ich z domu i z ciekawych zajęć nici.

- Pss... Laurel - sykła Katy - pójdziemy

jutro nad jezioro?

- Hmmm... nie wiem czy jutro nie będę

musiała sprzątać domu.

- No proszę zgódź się. Proszę.

- Yyy... no dobrze to o której?

- Przyjadę po ciebie o 13.00. Pojedziemy

rowerami. To tylko 10 kilometrów.

Ok? - szepnęła.

   - Drogie panny z ostatniej ławki.

Cała klasa skierowała spojrzenie w nas

dwie. Poczułam jak się czerwienie.

- Mam do was jedną prośbę. '' Nie

chcecie, nie słuchajcie, ale nie

przeszkadzajcie.'' - odezwała się

Stuart

- Dobrze, przepraszamy

panią- przeprosiłam ją a ona dalej

tłumaczyła o komórkach

roślinnych i zwierzęcych.

-Ok?- zapytała ponownie Katy

Nic się nie odezwałam tylko kiwnęłam

głową na tak, a ona się uśmiechnęła.

   Było już po pierwszej lekcji. Wyszłam

z klasy i ujrzałam go - Justina.

Spojrzał w moją stronę, a jego piękne

brązowe napotkały moje. Uśmiechnął

się i pomachała mi po czym ruszył w moją

stronę.

- Hej.Pójdziesz ze mną do po lekcjach

do biblioteki?

- Jasne po ostatniej lekcji?

- Tak. - opowiedział szybko z

uśmiechem i mrugnął do mnie jednym

okiem.

Zadzwonił ostatni dzwonek i uczniowie

wychodzili z klas.

- Idziemy? - usłyszałam zachrypnięty,

spokojny głos Justina.

- Tak- uśmiechnęłam się szeroko.

- To choć - odwzajemnił uśmiech ,chwycił

mnie za dłoń i pociągnął do przodu.

Teraz staliśmy już razem przed drzwiami

sali 13. Chwyciłam za klamkę i spokojnie

otworzyłam je.

- To czego dokładniej szukasz?

- Blake kazał mi znaleźć jakieś ciekawostki

o zimnej wojnie. Kurwa jakby lepszych

tematów nie było.

- Aha, nie przejmuj się za miesiąc wakacje.

W końcu skończymy 3 klasę - pocieszyłam

go i ponownie zaczęłam szukać po regale

książki.

- Laurel co robisz w jutro? - zapytał.

Zabrzmiało to tak jak by się chciał umówić

ze mną. To mój przyjaciel - bardzo dobry na

dodatek. Często umawialiśmy się, ale wtedy

czułam się inaczej w jego głosie dało usłyszeć

się niepewność. Byłam szczęśliwa a zarazem

smutna bo jutro byłam umówiona z Katy.

- Jutro idę z Katy nas jezioro.

-Aha. A niedziele masz wolną? - dodał

spokojnie  patrząc prosto w moje oczy.

- Niedzielę mam wolną. - uśmiechnęłam się.

Dawno nie widziałam u niego takiego

błysku w oku.

przybliżył się tak blisko że czułam jego

oddech. Oblizał wargi i przybliżył się tak

bardzo, że przylegałam cała do

niego, a ruszyć się nie mogłam bo byłam

pomiędzy ścianą a nim. Zaczęłam się

cała trzęś. Justin spojrzał mi prosto w

oczy. Teraz były tak ciemne i czekoladowe

że ledwie dostrzegałam jego źrenice.

- Too... zgodzisz się jeśli cię zaproszę

do kina na ''LOL''? - Złapał mnie za

dłonie i zaczął przybliżać usta do moich.

Proszę żeby to nie był sen. Zamknęłam

oczy.

- Ehemm , biblioteka szkolna to nie jest

miejsce na romansowanie- za nami stała

Swift ze skrzyżowanymi rękoma na

klatce piersiowej.Poczułam jak strzelam

buraka. Kurwa! Jakby oni nie byli

młodzi.

- Przepraszam, to moja wina. - odezwał

się Justin zaciskając mocno zęby.

   Kiedy zaszłam do domu mama czekał

na mnie z obiadem

- Hej kochanie jak było w szkole?- zapytała

- Co?! A w szkole. Było spoko.

Po obiedzie poszłam do swojego pokoju

odrabiać lekcję, ale nie mogłam skupić

się po tym co wydarzyło się dzisiaj w

szkolnej bibliotece.

Była już 19.00 . Czytałam książkę

gdy zoriętowałam się, że ktoś puka w

moje okno balkonowe. To był Justin.

- Justin?! Co ty tu robisz?

-Chcę poznać odpowiedź. Na...

na moje dzisiejsze pytanie. - Oblizał wargi

- Ja... tak pójdę z tobą - odparłam

mu z radością

- Przepraszam ale muszę już

iść - podszedł i przytulił mnie.

Haha ide z moim najlepszym przyjacielem

do kina trochę dziwnie to zabrzmiało, ale

ok.

***

  To mój drugi rozdział mojego pojebanego

opowiadania.

Mam nadzieje że wam się spodoba.

BARDZO WAS PRZEPRASZAM

jeśli tak długo czekaliście na ten rozdział

mam nadzieje że liczba wyświetleń

wkrótce wkrótce wzrośnie

A I MOGĘ WAS PROSIĆ O COŚ?

JEŚLI CZYTACIE TO MOŻECIE 

KOMENTOWAĆ

 Naprawdę was o to proszę