The fourth chapter.

      Z paraliżem nóg, nie mogłam dać kroku do tyłu.

Nie mogłam się ruszyć. Nie mogłam nic z siebie

wydusić. Ktoś złapał mnie za dłoń i pociągnął do

tyłu. Nie miałam siły by się obejrzeć. Z pewnościom

niebyła to Katy. Ona stała obok mnie.

Nagle poczułam przy moim uchu czyjś oddech, a

potem usłyszałam jego głos.

- Musimy u ciekać Laurel. - Wszędzie poznam ten

zachrypnięty głos. Justin trzymał mnie i Katy za rękę.

- Dziewczyny! Musimy uciekać. - pociągnął nas jeszcze

mocniej  co wyrwało mnie z chwilowego paraliżu

ciała.

- Zostaw je! Ona idzie ze mną - Odezwał się ten

przerażający koleś za naszych pleców. Brzmiał niebezpiecznie,

groźnie. O kogo mu może chodzić. O mnie?

- Po moim trupie Harry! - parsknął Justin. Nawet nie

spojrzał na niego. Odwróciłam się i zobaczyłam chłopaka

z fajnymi lekko kręconymi włosami . Przypominał mi

kogoś, ale nie mogłam sobie tego kogoś przypomnieć.

Harry spojrzał na mnie lodowatym spojrzeniem.

- Kurwa! Dziewczyna idzie ze mną. - chłopak przyśpieszył, tak

że odległość 10 metrów po miedzy nami niebezpiecznie się

zwężała.

- Justin! On tu idzie! - Justin się obrócił wystraszona

z paniki złapałam lewe mocno umięśnione -jak na

jego wiek- ramie Justina.

Na prawdę był silny. Harry był coraz bliżej i bliżej nas.

 - Justin! Trzeba uciekać! - Wrzasnęłam jeszcze

głośniej i razem z Katy zaczęłyśmy ciągnąć go w

przeciwną stronę, ale on ani drgnął. Był wściekły. Widać to

z jego groźnego, lodowatego spojrzenia.

- Justin?! - on ciąg dalszy nic. Nawet nie spojrzał na

mnie.

     Harry teraz miał nas na wyciągnięcie ręki. Przerażone z

Katy odskoczyłyśmy, a Justin zamachnął się i sprzedał lewy

sierpowy temu kolesiowi, który chce dopaść albo

mnie albo moją przyjaciółkę. Natomiast on oddał mu ciosem 

w brzuch tak, że Justin syknął. Jedno jest pewne trzeba

uciekać.

- Laurel! Trzeba uciekać! - Katy złapała mnie za rękę.

W tym samym czasie sadło coś, a raczej ktoś na Harry'ego.

- Justin! Bierz Laurel, jej koleżankę i uciekajcie jak

najdalej! Rozumiesz?! - Był to Ryan. Justin nic nie

mówił tylko przytakną.

- Dziewczyny! Weźcie ubranie i chodźcie za mną. - Justin

biegł w naszą stronę z prędkościom światła tak, że w

mgnieniu oka stał przy nas. Dosięgłam swoje

ubrania - tak samo jak Katy.

- Chodźmy! Na prawdę nie żartuje. - Justin złapał nas

za nadgarstki i pociągnął nas w stronę ściany lasu.

Ryan miał zatrzymać Harry'ego jak najdłużej mógł.

Jeszcze gdy uciekaliśmy - sama nie wiedząc

dokąd - obróciłam się na chwile. Ryan siedział na

Harrym i go okładał, ale w mgnieniu oka sytuacja

się obróciła i Ryan jęczał z bólu. Chłopak chciał się

wymigać, ale przyjaciel Justina zdążył go złapać za

kostkę. Chłopak się przewrócił i wtedy moje

spojrzenie i Harry'ego się spotkały.

Miał bardzo ładne oczy. Dokładnie nie wiem

jakiego koloru. Przystanęłam na chwilę i wtedy

mnie olśniło. Wiem już skąd go znam.

Jest synem byłego znajomego mojego

taty z pracy. Harry  uśmiechnął się do mnie

tak, że zrobiły mu się w policzkach dołeczki.

- Laurel, musimy uciekać.- Justin wyrwał mnie z

zamyślenia. Odwróciłam się i biegliśmy za

Justinem, który kierował nas w głąb lasu.

Biegliśmy i biegliśmy. Mijaliśmy wiele

drzew i krzewów. Wiele paproci. W końcu teren

zaczął się zmieniać. Dalej biegło się łatwiej, bo

było z górki. nogi same się niosły. Roślinności

było coraz mniej, aż było tak mało jej, że z daleka

było widać parking na którym stał na prawdę super

samochód - nowe białe Ferrary Justina. Wow.

Robił wrażenie. Myślałam, że Justin robił sobie

ze mnie jaja z tym nowym samochodem.

- Dziewczyny... jeszcze kawałek... biegniemy do...

do tego samochodu... - zadyszany wskazał palcem

na swoją nową furę. W mgnieniu oka wyszliśmy

z zagajnika lub co to tam jest i dalej biegnąc staliśmy

przy samochodzie Justina. To Ferrary znacznie

lepiej wyglądało z bliska niż z daleka.

- Szybko! Wsiadać - Justin otworzył drzwi przyciskając

jeden guzik na kluczykach i wsiadł. Włożył kluczyk do

stacyjki i odpalił silnik. W tym samym czasie ja

obeszłam jego samochód i wsiadłam na siedzenie

pasażera. Katy zrobiła to samo co ja i wsiadła na tylne

siedzenie. Zapięłam pasy, a Justin gwałtownie wcisnął

pedał gazu i ruszyliśmy. Wyjechaliśmy drogę.

Spojrzałam  na Justina. Był skupiony na drodze, zęby

miał zaciśnięte a oczy lekko przymrożone. Jeszcze raz

spojrzałam przez okno na oddalający się z każdą sekundą

las, w którym Ryan próbuje zaczynać Harry'ego. Lepiej,

żeby wyszedł z tego cało. O kogo chodzi temu kolesiowi?

O co z tym wszystkim chodzi? I dlaczego Justin tak

szybko się zjawił? Zamknęłam oczy, oparłam głowę o

szybę i głęboko oddychałam. O co im kurwa może 

chodzić? Nie wiem. Za to wiem ze po tym wszystkim nic

nie będzie takie same jak przedtem. Otworzyłam

oczy i ujrzałam szybko mijane drzewa oraz oślepiające

słońce. Poruszaliśmy się z dużą prędkością. Zerknęłam

nalicznik samochodowy, który pokazywał aż 120 km/h.

Droga była niemal pusta i tylko od czasu do czasu zdarzały

się jakieś pojazdy, ale zwinnie je wymijaliśmy. Spojrzałam

na Justina, który był skupiony na kierowaniu. W aucie

panowała niezręczna cisza.

- Justin? Czego on chciał. O kogo im chodzi? - nie mogłam

wytrzymać. Byłam zbyt niecierpliwa i chciałam przerwać

tą monotonną ciszę. - Chodzi mu o mnie. Prawda?- Justin

z uniesionymi brwiami spojrzał swoimi pięknymi

brązowo-miodowymi oczami prosto mi w oczy po czym

spowrotem spojrzał na drogę przed nami. Oblizał wargi

myśląc pewnie co mi opowiedzieć.

- Wszystko ci wyjaśnię jak dojedziemy do celu.

Dobrze? - Justin znów patrzał na mnie.

- Dobrze - pokiwałam głowom na ''tak'' - Noo... a gdzie 

jest ten ''cel''? - zapytałam przegryzając dolną wargę.

Nie dając odporu Justinowi. On odwrócił się do 

mnie, ciężko westchnął i spojrzał na mnie w stylu 

''Proszę przestań.''

- Wszystkiego się dowiesz na miejscu. - jego wzrok 

powędrował na drogę, po czym spowrotem zerknął na mnie.

Jego oczy wędrowały po moim ciele. Justin przegryzł dolną

wargę i łobuzersko się uśmiechnął. Po tym wrócił do 

obserwowania trasy. O co mu chodzi? Spojrzałam w dół

i było jasne dla czego tak zareagował. Byłam tylko w samym 

bikini. Zapomniałam o tym. Złapałam koszulkę i ją ubrałam.

- Wcale nie musiałaś jej ubierać - usłyszałam zachrypnięty 

głos Justina. Uderzyłam go w ramię.

- Ej! Ja tu usiłuje was ratować. - wyprostował się i odezwał 

się z rozbawieniem w głosie
- A po drugie masz ładne... bikini. Zwłaszcza 

górę? - zachichotał, po czym oblizał usta.

Czułam jak oblewam się rumieńcem. Spojrzałam na 

Katy, żeby mi w jakikolwiek sposób pomogła.

Ona szczerzyła się tylko tymi swoimi perfekcyjnymi 

ząbkami.

- On ma racie. Masz ładne bikini. Takie niebieściutkie i 

wogule. - Zachichotała. Nie na taką odpowiedź 

liczyłam. Odwróciłam się wygodnie się rozsiadłam.

na skórzanym oparciu.

- Ja z wami już nie gadam.- skrzyżowałam ręce na 

piersi i wydęłam  wargi próbując udawać obrażoną.

Ale wiedziałam, że to mnie się nie uda, bo chciało 

mnie się za bardzo śmiać.

- Ty lepiej pomyśl co powiemy rodzicom. - Justin

spoważniał. Oparłam głowę o szybę białego Ferrary.

     Droga minęła nam o dziwo szybko. Justin bardzo 

szybko jechał chociaż wiem ze to nie jest maksymalna 

prędkość tego samochodu. Wysiadłam z auta i zamknęłam

drzwi Katy zrobiła to samo co ja. Justin zgasił 

silnik i wyszedł z auta. przed nami stał jakiś stary 

budynek na kompletnym zadupiu.

   ***

.Jest długo oczekiwany bo chyba 12 dni 4 rozdział.

jest 10 komentarzy to ja daje nowy rozdział tak jaka była umowa :D

szczerze wogule mi się nie podoba ale mam nadzieje, że wam się spodoba.

byłby szybciej dodany ale wyłączyli nam prąd z rana i nie miałam 

kiedy pisać zakończenia.

dziękuje za te 10 komentarzy pod ostatnim postem :)

i proszę was byście dalej komentowali

dla was to minuta a d la mnie ma to bardzo dużo 

wartości sentymentalną

umowa jest taka

kolejny rozdział wydam jak pod tym postem będzie co najmniej 

10 komentarzy

dziękuje ze chcecie wogule to gówno czytać :)

      kocham was <3 

@_kocham_justina